Kokuhaku (Film, 2010) - MovieMeter.nl (2024)

Stilistisch, plottechnisch en chronologisch gezien een erg interessante film, die speelt met cause and effect en unreliable narration, al is het dan door de verschillende karakters en de manier waarop informatie langzaam wordt vrijgegeven.

Een met bovenstaande reviews dat het geen film is om onderuitgezakt te kijken na een vermoeiende dag, hij vereist een bovengemiddeld actieve kijkerparticipatie. Misschien wat doorgeschoten in de slo-mo, maar cinematografisch vond ik het zeer de moeite waard. Wat verhaal en karakters betreft, vrij disturbing. Ik heb hem gekeken zonder er veel vanaf te weten en kan dat anderen ook aanraden.

Ik vind dit een bijzondere opmerking voor iemand met meerdere David Lynch films in zijn top-10. Maar ik kan het daarentegen ook wel begrijpen. Zelf vond ik bijvoorbeeld Mulholland Drive verschrikkelijk omdat ik er niets van begreep. Bij Kokuhaku kon ik het allemaal wel waarderen, ook al was het soms wat vaag. Wellicht ook door de Japanse setting. Dit type film is net als kunst, you love it or you hate it.

De vergelijking met Lynch ontgaat me een beetje. Mijn opmerking was vooral gericht op de vreselijke keuzes die constant gemaakt worden. Aan deze prent valt qua verhaal weinig niet te snappen.

Mwah, niet slecht, maar ook niet echt onder de indruk.

Vreemd dat veel dit zo naar of shockerend vinden, want vond het allemaal reuze meevallen. Wel veel scenés die een serieus, macaber toontje hebben (ligt er ook dik op door de soundtrack), maar vaak zo stompzinnig of vergezocht zijn dat ze alle impact missen. Kon het op momenten gewoon echt niet serieus nemen. Dieptepunt was ongetwijfeld het einde. Ze hadden er denk ik beter gewoon een lekker over-the-top filmpje van kunnen maken of zo, ipv van een serieuze film. Werd op deze manier een saaie bedoening.

De reden dat de film nog een nipte voldoende krijgt is door de (audio)visuele benadering. De slo-motion scenés waren mooi, al werden ze wat repetitief na een tijdje. Over het algemeen is de film visueel verder prima verzorgd. Soundtrack was wat wisselvalliger; Soms mooi en sfeervol, soms wat overdadig. 2,5* dan maar.

Wat een topper, had er hoge verwachtingen van door al de positieve reacties op deze site en die werden dubbel zo dik ingelost. De film kon me vanaf de eerste minuut boeien, ook de halfuur durende 'preek' in het begin bleef mij overtuigen. Geweldig verhaal en geweldig neergezet. De sfeer is uitstekend in deze film, de film kent volgens mij maar maximum 2 minuten vrolijkheid en plezier, het overgrote deel is triestige/zwarte/ongemakkelijke sfeer maar terwijl ook zo genietend van deze film. Je krijgt zeker begrip voor de lerares. ik kan niets slecht zeggen over deze film: goed verhaal, zeer goed acteerwerk, goede sountrack,... alles zeer goed. Einde vond ik ook goed gevonden. Natuurlijk is deze film niet voor iedereen weggelegd: je wordt niet bepaald vrolijk na het kijken van deze film. Niet veel films roepen emoties bij me op maar deze is er toch in geslaagd. Voor mij de beste Japanse film die ik ooit gezien heb, al heb ik er ook nog niet zo veel gezien, maar ik hou wel van Japanse films. Ik zou deze film wel niet kijken als je er al een zware dag op zitten heb, film bleef tijdje nazinderen bij mij.

4.5/5

kan na herbekijking zeker een 5/5 worden

De reacties hebben me misleid. Ik las dat het om een spannende sadistische film ging, maar bleek een poëtische onzinwerkje te zijn.

Natuurlijk sta ik open voor eigenzinnige films, maar deze film duurde te lang en het verhaal begon snel te vervelen.

Duurde het maar 15 minuten ofzo. Dan had ik het een meesterwerk kunnen noemen.

Leuke filmervaring.

Ik hink al sinds de aftiteling op twee gedachte. De film blinkt enerzijds uit in stijl en is cinematografisch erg goed! Maar anderzijds is het misschien ook een beetje té. Iets minder had ik perfect gevonden. Het eerste half uur met de ijzige toespraak is uitstekend en neemt je gelijk mee. Het plot is absurd, maar sterk! Enige grote minpunt vind ik de muziek. Daar was ik me op den duur echt aan het ergeren. Persoonlijk vind ik het niet passend bij de setting van de film.

3,5*

Echt wel verrast. Zeer sterk dit. Ik was in het begin wat bang gemaakt door enkele reacties die ik hier had gelezen. En het begin begon inderdaad heel erg raar, maar uiteindelijk bleek het de start te zijn van een geniale opening (en daarachter zaten we al een halfuur verder). Uiteindelijk kon de film met veel twisten en interessante uitgangsposities dit vasthouden tot op het einde. Het is een film die door die sterke monologen door merg en been gaat en je vastgrijpt en nooit meer loslaat. Audiovisueel ook zeer sterk, de muziek en vooral geluidseffecten vond ik zeer goed, visueel zagen we een heleboel vreemde shots en had het ook een vrij aparte maar wel mooie stijl.

Het enige wat me een beetje tegenhoudt van een hogere rating, is dat het voor mij persoonlijk wat te luguber was. Ik keek vooral met veel afschuw naar bepaalde personages, en op dat vlak was het ook vrij abstract en niet bepaald realistisch. Het menselijke brein slaat me soms met verstomming.

Kan je die twee termen eens uitleggen?

Met andermaal een hoge notering in de top 1000 maar eens uit de kast gepakt.

Vrij gekunstelde film die - overigens best vermakelijk is maar echt een rommeltje - om voor mij onbegrijpelijke redenen hier erg goed is ontvangen en een grote reputatie heeft opgebouwd. Personages maken echt belachelijke keuzes en de film neemt zichzelf veel te serieus. Dan had ik liever een licht aktiespektakel gehad. Teveel twists, teveel schreeuwende mensen, teveel slowmotion, teveel herhaling van Radiohead en The XX, teveel van alles eigenlijk.

Wederom herzien. Dit blijft één van de meest overweldigende films die ik ken. Een wraakfilm, maar ik ken weinig films waar zo gruwelijk hard wraak (niet zozeer fysiek, maar psychologisch) genomen wordt. Dat dit enigszins ten koste gaat van de geloofwaardigheid, het aantal psychisch gestoorde kinderen in die klas was bijvoorbeeld iets te hoog, neem ik dan graag voor lief. Film draait uiteindelijk om de ervaring en daar heb ik uiteindelijk liever intensiteit dan geloofwaardigheid.

Audiovisueel is deze film een meesterwerk. Veel slow motion beelden vol detail, de composities (in de zin van wie of wat staat waar, hoe is de lichtval, en hoe wordt het gekadreerd) zijn prachtig. En toch is dit geen style over substance, de hele stijl staat in dienst van de beleving. Dat geldt ook voor de soundtrack, het Radiohead nummer is uitstekend gekozen, maar dat geldt ook voor de andere muziek inclusief de popnummertjes. Het past gewoon perfect bij het moment. Net als mijn tweede kijkbeurt (maar in tegenstelling tot de eerste keer) geen enkel probleem gehad met de muziek bij de openingsmonoloog van de lerares.

De montage maakt alles af en kan als subliem omschreven worden;, er wordt voor mijn gevoel precies op de juiste momenten geknipt of voor een scèneovergang gekozen, waardoor de film het perfecte tempo voor een optimaal effect heeft.

De 5* blijven rotsvast staan. Over de top 10 positie ben ik wat minder zeker. Niet omdat er ook maar iets is dat me niet bevalt, maar omdat ik ook van plan ben de opvolger The World of Kanako te herzien, waarvan me bij staat dat die net iets verder ging wat betreft de beleving. Het wordt een interessant vergelijk.

Kokuhaku

Schitterende film. Kokuhaku is een wraakverhaal dat steeds extremere vormen aanneemt, en je vanaf het begin in een wurggreep houdt. Om je daarna niet meer los te laten. Het eerste gedeelte is heerlijk verwarrend en absurd, en gelijk ook het beste gedeelte van de film. Daarna komen er veel twists, en door de niet-chronologische vertelwijze en schitterende cinematografie blijft het genieten. De regie is zeer effectief, en het acteerwerk is waanzinnig. Petje af voor de acteurs. Kokuhaku doet niet aan luchtigheid, en door de beklemmende en ijzingwekkende sfeer wil je dat ook niet. Dit soort wraakverhalen behoeven geen happy end.

Uiterst fascinerende psychologische thriller van Japanse makelij. Vooral de openingsscène in de klas was vrij ijzingwekkend waarbij de lerares emotieloos het ongeval met haar overleden kind bestempelt als een moord. Hierbij geeft ze rustig de modus operandi weer en vertelt ze openlijk wie de dood van haar dochter op hun geweten heeft.

Daarnaast wordt de wet voor minderjarigen en diens onschendbaarheid knap verweven in de film waardoor hij ook een maatschappelijk moreel tintje krijgt. De film is erg fragmentarisch en met flashbacks opgebouwd. De vertelstructuur blijft echter helder. Montage zit prima in elkaar ook cinematografisch is de film top.

De gehele film door is de spanning te snijden. Heb echt genoten van dit pareltje. Het ligt er misschien soms iets te dik op waarbij het wel lijkt of de halve klas psychopathisch is, maar voor de rest erg weinig op aan te merken. Dikke 4,0*!

Geweldig.

Deze film werd me ooit eens aangeraden en stond sowieso op de kijklijst om eens gekeken te worden. Van top 250 films verwacht ik eigenlijk niet zo heel veel meer, maar gelukkig blijken er dan toch nog films tussen te zitten die het helemaal waard zijn. Confessions is daar dus absoluut 1 van en in zijn geheel een zeer sterke film.

Als je er als regisseur in slaagt je opening een halfuur lang te maken en ook nog eens boeiend, complex en intrigerend dan weet je dat je goed zit. Wie vervolgens denkt dat het beste is geweest zit er alsnog naast. Bijzonder eigenlijk hoe regisseur Nakashima na zo'n intens en absorberend stukje de aandacht alsnog volop vast weet te houden. Er zijn maar weinig films die echt extreem intrigeren van begin tot eind.

Het helpt er dan ook bij dat Confessions een verhaal kent waar je even je aandacht bij moet houden. Nakashima maakt een redelijk complex verhaal, maar verliest zichzelf er nooit in. De film wordt nooit te moeilijk of ingewikkeld, het vereist alleen je aandacht aangezien er zo veel details worden gegeven in elke scene. Geweldig overigens hoe elke scene hiermee een betekenis krijgt.

Visueel is het geweldig. Geweldig gespeeld met licht en decor. De editing is helemaal op niveau en het camerawerk is ook sterk. Elke scene is intrigerend, en zelfs slow-motion special effects worden voor elkaar gekregen. Er gaat in principe niks fout op het visuele vlak en ook dat kunnen maar weinig films doen. Het mag dan niet de meest spectaculaire en bombastische film zijn die er is, visueel ziet dit er beter uit dan 98% van de Hollywoodfilms.

Het mindere vind ik het acteerwerk aangezien enkele personages tussendoor tegen het irritante aanzitten. Soms schiet het theatrale acteerwerk iets te ver door, dat voor ongemak zorgt. Dat doet dan even kort af aan de ervaring, maar gelukkig herpakt Nakashima zich vaak binnen enkele minuten weer. Een ander kritiekpunt is het einde, waar ik het qua logica niet helemaal mee eens ben.

Verder een overweldigende en geweldige film die mijn aandacht ten alle tijden scherp wist te houden en tevens een film die aan de hele speelduur een betekenis kan geven. Geweldig verhaal, leuke wendingen en een speelduur die niet al te ver doorratelt. Tot nu toe de beste film die ik in 2021 heb mogen aanschouwen. Boeiend, intrigerend en perfectionistisch. De volle mep is het net niet, maar ik had het toch sinds een hele lange tijd weer serieus overwogen.